Taggiasche Olijven

De Taggiasche Olijven behoren tot de meest gewaardeerde soorten ter wereld, met veel (delicaat) aroma: licht bitter, nootachtige smaak en zachte textuur. Ze worden beschouwd als een van de beste soorten om te eten, omdat het vruchtvlees erg smaakvol is. Ook voor olijfolie, is het onder de beste soorten kwaliteit. De olie heeft een perfecte geel-groene kleur en de geur en smaak zijn beide fruitig.
In de prachtige omgeving van de heuvels van de Ligurische Rivièra, hebben we een bezoek gebracht aan onze producent om meer te leren over deze olijven.

Geschiedenis

Taggiasche olijfbomen: een variëteit die in 1600 door benedictijner monniken aan de westkust van Ligurië werd geïntroduceerd. De olijf is vernoemd naar het stadje Taggia, waar het voor het eerst werd geïntroduceerd.

Het oogsten van Taggiasche Olijven wordt uitsluitend gedaan met de hand. Dit komt door het landschap waarin ze groeien: het natuurlijke heuvelachtige terrein, zorgt voor teelt op de terrassen die karakteristiek zijn voor de regio, maar het onmogelijk maken om grote werktuigen te gebruiken. Er zijn twee methoden van oogsten, welke in Ligurië "sbattute" (geslagen) en "di rete" (uit het net) worden genoemd.

Uit het net

Netten worden onder de bomen opgehangen, wachtend tot de olijven op natuurlijke wijze vallen (wanneer ze volledig rijp zijn of als gevolg van de wind). Om de paar dagen komen werknemers terug om de olijven uit de netten te halen.

Geslagen

Door te slaan vallen de geoogste olijven niet natuurlijk, maar de arbeiders slaan de olijftakken om de olijven in het net te kloppen. De netten worden gespannen en de bomen worden tegelijkertijd geslagen. Op deze manier vermijden ze het meenemen van olijven die al eerder zijn gevallen (bijvoorbeeld te rijpe of ongezonde olijven). Dit garandeert een product van betere kwaliteit. Bovendien als de olijven een tijdje in de netten blijven zitten, kan dit leiden tot een verhoogde zuurgraad.

Onze olijven worden verzameld door te slaan, waarbij nog een traditionele stok wordt gebruikt. Tijdens de oogst kun je dan ook arbeiders zien die een trappa gebruiken. Dit is een lange stok, die veelal wordt gemaakt van kastanje- of hazelaarhout. Vandaag de dag worden in Ligurië ook steeds vaker elektrische stokken (of met een motor) gebruikt, dit is sneller en minder inspannend voor de medewerkers.

Zij schudden de takken van de bomen heen en weer zodat de olijven naar beneden vallen, en in de netten kunnen worden opgevangen. Na het verzamelen worden de olijven direct verwerkt, om de beste kwaliteit te bewaren.